Θεραπεία οστεοπόρωσης

Πληροφοριακά Στοιχεία

Τελευταία ενημέρωση : Τετάρτη, 31 Αυγούστου 2016 08:55

Η πρόληψη αλλά και η θεραπεία της οστεοπόρωσης ξεκινά με επαρκή θρεπτική υποστήριξη. Οι τροφές πλούσιες σε ασβέστιο είναι σημαντικές για όλα τα άτομα, αλλά κυρίως για εκείνα που βρίσκονται σε κίνδυνο για οστεοπόρωση.

Τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι τα πιο γνωστά τρόφιμα με υψηλό ποσοστό ασβεστίου, ενώ για τους χορτοφάγους ή για τα άτομα με δυσανεξία στη λακτόζη υπάρχουν πολλά άλλα τρόφιμα όπως οι ξηροί καρποί και τα φρούτα που περιέχουν σημαντικές ποσότητες ασβεστίου. Οι προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και οι άνδρες ηλικίας κάτω των 50 ετών που δεν παρουσιάζουν παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση θα πρέπει να λαμβάνουν συνολικά 1000 mg ασβεστίου την ημέρα. Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και οι άνδρες άνω των 50 ετών καθώς και όλα τα άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο για οστεοπόρωση θα πρέπει να λαμβάνουν συνολικά 1200-1500 mg ασβεστίου καθημερινά.

Η βιταμίνη D είναι επίσης απαραίτητη για την διατήρηση επαρκούς οστικής πυκνότητας. Παράγεται από το ανθρώπινο σώμα όταν εκτίθεται στο ηλιακό φως, αλλά συχνά είναι απαραίτητη η συμπλήρωση με διάφορες τροφές ή σκευάσματα. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα λιπαρά ψάρια είναι καλές πηγές διαιτητικής βιταμίνης D. Οι ενήλικες ηλικίας κάτω των 50 ετών θα πρέπει να λαμβάνουν 400-800 IU βιταμίνης D 3 καθημερινά. Όλοι οι ενήλικες άνω των 50 ετών θα πρέπει να λαμβάνουν 800-1000 IU βιταμίνης D 3 καθημερινά. Δεδομένου ότι το κάπνισμα και το αλκοόλ αυξάνει την απώλεια ασβεστίου, το κάπνισμα θα πρέπει να διακοπεί και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ να αποφεύγεται από άτομα με οστεοπενία.

Οι επαναλαμβάνομενες αερόβιες ασκήσεις με ελαφριά βάρη επηρεάζουν θετικά την οστική πυκνότητα (1). 45 λεπτά 4 φορές την εβδομάδα είναι το συνιστώμενο χρονοδιάγραμμα. Άλλα προγράμματα γυμναστικής όπως το τάι τσι τσουάν και η yoga είναι επίσης χρήσιμα για τη βελτίωση της ευελιξίας και της ισορροπίας, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο πτώσεων και καταγμάτων.

Εκτός από την άσκηση, τα συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D, μπορεί επίσης να χρειαστεί να λάβετε ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα φάρμακα:

• Διφωσφονικά (αλενδρονάτη, ρισεδρονάτη, ιμπαδρονάτη, ζολενδρονικό οξύ):

επιβραδύνουν την υπερβολική δραστηριότητα των οστών, σταθεροποιούν την οστική πυκνότητα και μειώνουν τον κίνδυνο κατάγματος

• Denosumab:

μειώνει τη δραστηριότητα των οστεοκυττάρων (των κυττάρων που προκαλούν την απορρόφηση του οστίτη ιστού). Μπορεί να είναι χρήσιμη σε ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν να ανεχθούν άλλες μορφές θεραπείας, όπως τα διφωσφονικά.

• Θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης – οιστρογόνά:

μειώνει τον κίνδυνο κατάγματος, αλλά όταν η θεραπεία διακοπεί, επιταχύνεται η απώλεια οστού όπως συμβαίνει και στην εμμηνόπαυση.

• Επιλεκτικοί τροποποιητές των οιστρογονικών υποδοχέων ή SERMs (Selective Estrogen Receptor Modulators) (ραλοξιφαίνη, βαζεδοξιφαίνη):

μειώνουν τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης και μπορεί να έχουν ευεργετικές επιδράσεις και σε άλλους ιστούς. Η μείωση του κινδύνου κατάγματος σε άλλα οστά, όπως του ισχίου είναι αβέβαιη.

• Τεριπαρατίδη (Teriparitide):

χτίζει νέο οστό και μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε άτομα με πολύ χαμηλή οστική μάζα, σε ασθενείς που υπέστησαν κάποιο κάταγμα ενώ βρίσκονταν σε κάποια άλλη θεραπεία ή σε ασθενείς με πολύ μικρή ικανότητα να σχηματίσουν νέο οστό.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Ορισμένα από αυτά τα φάρμακα, αν χρησιμοποιηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να μην προκαλούν περαιτέρω ευεργετικό αποτέλεσμα. Μιλήστε με το γιατρό σας σχετικά με το πότε πρέπει να διακόπούν τα φάρμακα.

(1).Body JJ, Bergmann P, Boonen S, et al. (2011). Non-pharmacological management of osteoporosis: a consensus of the Belgian Bone Club. Osteoporos Int. 2011 Nov; 22 (11): 2769–88. PMID 21360219 http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21360219

Νικόλαος Βάλβης Ενδοκρινολόγος Διαβητολόγος στην περιοχή της Λάρισας.