Η διάγνωση του ΣΔ1 σε παιδική ηλικία είναι μία δια βίου δέσμευση και τοποθετεί ένα μεγάλο βάρος τόσο στο πάσχων άτομο όσο και στην οικογένεια του απαιτώντας από αμφότερους να προβούν σε δραστικές αλλαγές του τρόπου ζωής τους.
Τα πρώτα δεδομένα από τη συγχορήγηση GLP-1 αγωνιστή / SGLT-2 αναστολέα παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο του 2016 του EASD (European Association for the Study of Diabetes). Πρόκειται για τη μελέτη DURATION-8 που αφορά τη συγχορήγηση της Dapagliflozin 10 mg (Forxiga/ AstraZeneca) με την εβδομαδιαία Exenatide 2mg (Bydureon / AstraZeneca).
Διαβάστε περισσότερα: Ίσως η καλύτερη φαρμακευτική αντιμετώπιση για τα άτομα με ΣΔ2
Η μελέτη Steno-2 ξεκίνησε το 1993 με 160 διαβητικά άτομα τύπου 2 που παρουσίαζαν μικροαλβουμινουρία. Τυχαιοποιήθηκαν οι μισοί να λάβουν είτε τη συμβατική πολυπαραγοντική θεραπεία είτε ένα εντατικοποιημένο πολυπαραγοντικό θεραπευτικό πλάνο που στόχευε στη μείωση των παραγόντων κινδύνου των διαβητικών επιπλοκών.
Η επώδυνη διαβητική νευροπάθεια απασχολεί το 25 % των ατόμων που πάσχουν από διαβητική νευροπάθεια και μέχρι σήμερα είναι μη επαρκώς αποτελεσματική η αντιμετώπιση της. Πλην της ρύθμισης του διαβήτη δεν υπάρχουν εγκεκριμένα φάρμακα που να δρουν στο φυσιοπαθογενετικό μηχανισμό της νόσου.
