Η εντατικοποιημένη πολυπαραγοντική θεραπεία των ατόμων με ΣΔ2 αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης τους
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Τελευταία ενημέρωση : Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2016 09:26
Η μελέτη Steno-2 ξεκίνησε το 1993 με 160 διαβητικά άτομα τύπου 2 που παρουσίαζαν μικροαλβουμινουρία. Τυχαιοποιήθηκαν οι μισοί να λάβουν είτε τη συμβατική πολυπαραγοντική θεραπεία είτε ένα εντατικοποιημένο πολυπαραγοντικό θεραπευτικό πλάνο που στόχευε στη μείωση των παραγόντων κινδύνου των διαβητικών επιπλοκών.
Η εντατικοποιημένη θεραπεία είχε τους ακόλουθους θεραπευτικούς στόχους: HbA1c ίση η μικρότερη του 6,5%, αρτηριακή πίεση ίση η μικρότερη του 140/85 mmHg, ολική χοληστερόλη μικρότερη του 190 mg/dl και τριγλυκερίδια λιγότερα από 150 mg/dl. Αυτό το επέτυχε όχι μόνο μέσω πολυφαρμακίας αλλά και μέσω της σωστής διατροφής, της συστηματικής άσκησης και της διακοπής καπνίσματος χάρις τη συνεχή εκπαίδευση των ασθενών ώστε να διατηρήσουν τα κίνητρα τους. Μετά από 8 χρόνια διαπιστώθηκε ότι τα άτομα της ομάδας που ελάμβανε την εντατικοποιημένη αγωγή παρουσίασαν (συγκριτικά με τα άτομα της συμβατικής θεραπείας) μείωση κατά 53% του πρωτογενούς σύνθετου καταληκτικού σημείου (καρδιαγγειακός θάνατος – έμφραγμα μυοκαρδίου – αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο – επαναγγείωση και ακρωτηριασμός των κάτω άκρων). Επίσης διαπιστώθηκε μείωση κατά 50% των μικροαγγειακών επιπλοκών (νεφροπάθεια και αμφιβληστροειδοπάθεια).
Επειδή λοιπόν υπήρχαν τόσο σημαντικά οφέλη η μελέτη διακόπηκε και χορηγήθηκε εντατικοποιημένη αγωγή και στην ομάδα που πρωτύτερα ελάμβανε τη συμβατική.
Στις 16 Αυγούστου του 2016 δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Diabetologia τα αποτελέσματα παρατήρησης των ατόμων που έλαβαν μέρος στη Steno-2, 13 χρόνια μετά το τέλος της μελέτης. Φάνηκε ότι η ομάδα η οποία εξαρχής έλαβε την εντατικοποιημένη πολυπαραγοντική αγωγή μετά από 21 χρόνια από την αρχή της μελέτης συνέχισε να παρουσιάζει σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα από την άλλη ομάδα παρά το γεγονός της κοινής θεραπείας για τα τελευταία 13 χρόνια μετά το τέλος της 8ετής μελέτης. Συγκεκριμένα τα άτομα της εντατικοποιημένης αγωγής παρουσίαζαν 45% μικρότερο κίνδυνο θνητότητας (HR 0,55, P=0,005) και το προσδόκιμο επιβίωσης τους ήταν μεγαλύτερο κατά 7,9 χρόνια συγκριτικά με την ομάδα που έλαβε τη συμβατική αγωγή. Επίσης ο μέσος χρόνος εμφάνισης του πρώτου καρδιαγγειακού επεισοδίου ήταν 8,1 έτη μακρύτερος για την ομάδα της εντατικοποιημένης θεραπείας. Διαπιστώθηκε μείωση κατά 51% και κατά 20% του σχετικού και του απόλυτου κινδύνου αντίστοιχα εμφάνισης καρδιαγγειακού επεισοδίου ενώ οι θάνατοι από καρδιαγγειακή αιτιολογία ήταν λιγότεροι κατά 62%. Επιπρόσθετα το ρίσκο εμφάνισης μακροαλβουμινουρίας και αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν ελαττωμένο κατά 48% και 33% αντίστοιχα.
Χάρις στη μελέτη αυτή συμπεραίνουμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντική στην αντιμετώπιση των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη η στόχευση όλων των παραγόντων κινδύνου και αυτό θα πρέπει να γίνεται από την αρχική διάγνωση του διαβήτη.
Years of life gained by multifactorial intervention in patients with type 2 diabetes mellitus and microalbuminuria: 21 years follow-up on the Steno-2 randomised trial. Diabetologia November 2016, Volume 59, Issue 11, pp 2298–2307. http://link.springer.com/article/10.1007/s00125-016-4065-6
Νικόλαος Βάλβης Ενδοκρινολόγος Διαβητολογος Λάρισα
